Beschrijving
In de verhalenbundel Gebed zonder eind maakt Asis Aynan ons deelgenoot van zijn schaamte en van zijn worsteling om van zijn gevoel van thuisloosheid af te komen.
Gebed zonder eind begint met een oorlogsverklaring van de Marokkaanse koning Hassan II en eindigt met een liefdesverklaring aan het water van het Zuiderbad in Amsterdam. Tussen deze uitersten maakt Asis Aynan ons deelgenoot van zijn schaamte en de worsteling van zijn thuisloosheid af te komen. Al schrijvende weet hij door reizen over land en in het hoofd de deken van pessimisme van zich te af te werpen. Gebed zonder eind is een verhalenbundel over heimwee, loyaliteit en historisch besef.
Asis Aynan (1980) is schrijver, columnist en docent. Hij debuteerde in 2007 met het autobiografische Veldslag en andere herinneringen.In 2010 volgde Ik, Driss, over een liefdesrelatie tussen een Marokaanse gastarbeider en een Nederlandse, dat tot hoorspel en musical is bewerkt en dat hijs amen schreef met Hassan Bahara. Aynan schrijft columns voor het tijdschrift ZemZemen Folia Magazineen is de bedenker van de Berberbibliotheek en het gastarbeidersmonument. In 2011 werd hij genomineerd voor de Amsterdamprijs voor de Kunst.
Fragment uit het verhaal ‘Kleur bekennen’
Ik stopte met zwemmen. Ik had mijn ademhaling door de krachtsinspanning niet meer onder controle. Het koude water van het IJ voelde als een ijsdeken. Mijn spieren verkrampten. Ik voelde mijn lichaam niet meer. Ik wachtte op de paniek, maar die kwam niet. Ik kon niets meer doen. Voor het eerst in mijn leven was ik de controle kwijt, maar in plaats van angst en schrik werd ik vervuld door een gevoel van tevredenheid. Het is goed zoals het is hoorde ik me zeggen. Daar, op het midden van het IJ accepteerde ik dat het toeval de vader en de moeder is van het lot. Er verscheen een lach op mijn mond. Ik was op het punt beland waar ik wilde zijn. Ik was weer klaar voor de liefde. Ik was klaar voor de samenloop van omstandigheden die geen reden kent.
