‘‘Have faith’ was voor mij deels accepteren en dat gaf rust. Maar het was ook: ‘Nu aan de slag.’ Voor sommige dokters was ik te fanatiek. Ze vonden mijn doelen veel te hoog gegrepen. Dan zeiden ze: ‘Wordt het niet tijd dat je aan je acceptatie gaat werken? Je bent zo met dat lopen bezig.’ Nou, ik kan het nog niet, maar ik ben wel veel verder gekomen dan ze voor mogelijk hielden. Natuurlijk, je mag mensen geen valse hoop geven, maar hun hoop van ze afnemen, vind ik erger. Ik heb mensen in enkele maanden daardoor zien verschrompelen, uitdoven. Je kunt hopen tot je een ons weegt, of in mijn rolstoel tot ik 130 kilo weeg, want die kant gaat het op als ik niet oppas, maar dan gebeurt er niks.’
Lees hier het hele interview