‘Het is een verhaal vol gruwelijkheden, maar in Hikmets taal valt vooral de lichtheid op. De ritmische regels zingen, ook in vertaling (van Sytske Sötemann).’
‘Scherp tekent Hikmet de lawaaiige, beklemmende gevangenissfeer; krachtig schetst hij sociale tegenstellingen, en de arme, dorre streek waar het verhaal zich afspeelt: “En op het meer drijft / een losgeraakt leeg vissersscheepje/ als een dood vogeltje / op het water.”‘
‘Het verleden is een spiegel voor het heden in dit epos dat door zijn eenvoud overrompelt.’
Lees hier de hele recensie