Auteurs
Adonis
Adonis (1930) is in het westen van Syrië geboren als Ali Ahmad Said Esber. Hij wordt regelmatig genoemd als Nobelprijskandidaat. In 2011 ontving hij in Duitsland de prestigieuze Goethe-prijs. Adonis heeft een grote invloed uitgeoefend op de hedendaagse Arabische poëzie. Hij wordt bewonderd om zijn klassieke stijl, gebaseerd op de traditionele Arabische dichters, zijn moderne ideeën en zijn kritische geluid over de Arabische samenleving. Sinds 1985 woont Adonis in Parijs.
Sulaiman Addonia
Sulaiman Addonia is een Eritrees-Ethiopisch-Britse schrijver. Zijn eerste roman, Als gevolg van liefde, stond op de shortlist van de Commonwealth Writers’ Prize en verscheen in meer dan twintig talen. Zijn tweede roman, Stilte is mijn moedertaal, stond oa. op de shortlist van de Lambda Awards 2021. Addonia woont in Brussel.
Ghayath Almadhoun
Ghayath Almadhoun (1979) werd geboren in het Palestijnse vluchtelingenkamp Yarmouk in Damascus als zoon van een Palestijnse vader en een Syrische moeder. Hij studeerde Arabische literatuur aan de Universiteit van Damascus en werkte als cultureel journalist. Samen met Lukman Derky richtte hij in 2006 ‘het Huis van de Poëzie’ op, en hij publiceerde er twee dichtbundels. Sinds 2008 woont Almadhoun in Stockholm. Daar schreef hij gedichten in het Arabisch, die in het Zweeds gepubliceerd zijn in twee verzamelingen.
Yusuf Atılgan
Drie dunne romans schreef Yusuf Atılgan (Manisa, 1921 – Istanbul, 1989) en een aantal korte verhalen. Met dat kleine oeuvre heeft hij blijvend een stempel gedrukt op lezers en schrijvers in Turkije. Door Atılgans romans, en met name de bijzondere stijl waarin ze geschreven zijn, staan de beklemming van het maatschappelijk leven, en de worstelingen van het moderne individu met vervreemding, eenzaamheid en liefde in het Turkse collectieve geheugen gegrift.
Asis Aynan
Asis Aynan (1980) is schrijver, columnist en docent. In 2014 verscheen bij ons zijn autobiografische verhalenbundel ‘Gebed zonder eind’. Geert Mak is vol lof over de bundel: ‘Fascinerende reisimpressies over Marokko, Europa en het leven. En wat kan die Amsterdamse Berber mooi schrijven: wild, geestig, erudiet, warm en zeldzaam eerlijk!’
Hij debuteerde in 2007 met het autobiografische Veldslag en andere herinneringen. In 2010 volgde Ik, Driss, over een liefdesrelatie tussen een Marokaanse gastarbeider en een Nederlandse, dat tot hoorspel en musical is bewerkt en dat hij samen schreef met Hassan Bahara. Aynan schrijft columns voor het tijdschrift ZemZem en Folia Magazine en is de bedenker van de Berberbibliotheek en het gastarbeidersmonument. In 2011 werd hij genomineerd voor de Amsterdamprijs voor de Kunst.
Asmaa Azaizeh
Asmaa Azaizeh (1985) studeerde Engelse literatuur en journalistiek aan de universiteit van Haifa. Ze is dichter, essayist en cultureel manager. Haar eerste poëziebundel Liwa werd gepubliceerd in Amman in 2011, nadat ze de A.M. Qatan Foundation Award had gewonnen.
Vier jaar later publiceerde ze de bundel As The Woman From Lod Bore Me (2015) en in 2019 de Arabische editie van Geloof me niet als ik vertel over de oorlog. Haar poëzie is onder andere vertaald naar het Engels, Duits, Italiaans, Spaans, Zweeds, Hebreeuws en Perzisch.
Mohamed Choukri
Mohamed Choukri (1935- 2003) is de bekendste schrijver van Marokko. Van het eerste deel van zijn autobiografische trilogie, Hongerjaren, zijn wereldwijd meer dan een miljoen exemplaren verkocht. Gezichten (het derde en laatste deel van de trilogie, uit 1995) verschijnt nu voor het eerst in een Nederlandse vertaling.
Tineke Bennema
Tineke Bennema (1962) is historica en journaliste. Tussen 1994 en 2002 woonde ze met haar Palestijnse man en kinderen in een dorp tussen Ramallah en Jeruzalem. In die periode werkte ze onder andere als verslaggever voor Radio 1 en Trouw, en schreef ze columns voor het Nieuw Israëlitisch Weekblad. In 2001 debuteerde ze met Checkpoint Jeruzalem – Een Nederlandse vrouw aan Palestijnse kant, waarin ze haar ervaringen op de Westelijke Jordaanoever beschreef. Zes jaar later verscheen De last van Khalil, over het veelbewogen leven van haar grootvader aan Palestijnse kant. In 2011 kreeg ze als co-auteur de Zilveren Griffel uitgereikt voor het informatieve kinderboek Ik! Wie is dat?, waarin ze schreef over multiculturaliteit. In 2012 ontving Bennema de El Hizjra Literatuurprijs in de categorie proza voor haar korte verhaal ‘Hitte’.
Sietske de Boer
Sietske de Boer is arabist en journalist en werkte als correspondent voor verschillende Nederlandse media in Marokko. Van haar hand verschenen Het verdriet van de Rif (2019), Jaren van lood (2000), Het volk van Abdelkrim (2013) en Marokkaan in Nederland, Hollander in Marokko (2009).
Dean Bowen
Dean Bowen (1984) is dichter en performer. Hij publiceerde eerder op Samplekanon en Hard//Hoofd, in onder andere nY en Kunsttijdschrift Vlaanderen en verwierf faam op vele binnenlandse en internationale podia om zijn buitengewoon bevlogen voordracht.
In 2015 won Dean Bowen de Van Dale spoken Award in de categorie poëzie. Hij was met Bokman genomineerd voor de C. Buddingh-prijs 2018, en stond op de longlist van de Grote Poëzieprijs.
Tegenwoordig is Dean Bowen stadsdichter van Rotterdam
Firoozeh Farjadnia
Firoozeh Farjadnia (1970) is geboren en getogen in de Koerdische streek Kermanshah in Iran. Ze vluchtte in 1995 naar Nederland, volgde een opleiding Bouwkunde in Rotterdam en is nu werkzaam bij een architectenbureau. Sinds haar veertiende schrijft ze gedichten, columns en korte verhalen. Postvogel is haar debuutroman.
Yasmin Namavar
Yasmin Namavar (Amstelveen, 1983) schrijft poëzie en werkt als psychiater. Gedichten en essays van haar hand verschenen eerder in De Gids, Tirade, Hollands Maandblad, Poëziekrant, Trouw en Medisch Contact en op diverse online platforms. Ze was finalist bij de El-Hizjra Literatuurprijs 2022, categorie poëzie. Deze winter stond ze op het podium van Writers Unlimited.
Foto door Irwan Droog.
Rodaan Al Galidi
Rodaan Al Galidi is schrijver en dichter. Hij is afkomstig uit Irak en woont sinds 1998 in Nederland. Omdat hij hier niet naar school mocht, heeft hij zichzelf leren lezen en schrijven. Al Galidi publiceerde eerder vijf romans en zeven dichtbundels in het Nederlands. Zijn dichtbundel De herfst van Zorro (2007) stond op de shortlist van de VSB Poëzieprijs en zijn roman Dorstige Rivier (2009) op die van de BNG Nieuwe Literatuurprijs. De roman De autist en de postduif (2011) werd bekroond met de prestigieuze European Union Prize for Literature. Hoe ik talent voor het leven kreeg is zijn zesde roman. Foto: Lars van den Brink
Chris Keulemans
Chris Keulemans (Tunis, 1960) is een reizende schrijver. Thuisbasis: Amsterdam-Noord. Hij schrijft reportages en essays voor De Groene Amsterdammer, OneWorld en Byline Times.
Foto door Desiré van den Berg.
Said El Haji
Said El Haji (Marokko, 1976) debuteerde in 2000 met De dagen van Sjaitan, dat enthousiast werd onthaald. In 2006 stelde hij met Annelies Verbeke 25 onder de 35 samen, een bloemlezing van nieuwe Vlaams-Nederlandse schrijvers. In dat jaar verscheen ook Goddelijke duivel, zijn tweede roman en in 2011 De aankondiging, een roman over pré-islamitisch Arabië. El Haji: ‘Ik schrijf voor de rustelozen, voor de eeuwige zoekers, de immer afvalligen. Ik schrijf voor de Ander, en verder voor iedereen die daarvan afwijkt.’ Hij is verbonden aan de Volkskrant.
Judit Neurink
Judit Neurink (1957) is al bijna dertig jaar journalist. Ze schrijft onder andere voor Trouw en De Standaard. Sinds 2008 woont ze grotendeels in Iraaks Koerdistan. In 2009 verscheen haar debuutroman De bange stad. Twee jaar later verscheen Mijn Iraakse familie.
Sytske Sötemann
Sytske Sötemann (1947) is vertaalster van Turkse poëzie en gepromoveerd op Turkse poëzie uit het begin van de twintigste eeuw. Samen met Mehmet Emin Yıldırım en Mehmet Çetin stelde ze de bloemlezing Moderne Turkse Poëzie samen.
Jan Schmidt
Jan Schmidt (1951) is docent en onderzoeker aan de Universiteit Leiden op het gebied van de Osmaanse geschiedenis, filologie en literatuur. Hij publiceerde talrijke boeken en artikelen, waaronder een vierdelige, geïllustreerde catalogus van Turkse manuscripten in Nederlandse openbare collecties.
Johannes van der Sluis
Johannes van der Sluis (1981) is dichter, schrijver en hoofdredacteur van Hollands Maandblad. Van hem verschenen onder andere de bundels Een mens moet ook niet alles weten (van zijn alter ego Giovanni della Chiusa), Ik ben de Verlosser niet (genomineerd voor de J.C Bloem-poëzieprijs 2021) en Profane verlichting. In 2024 verscheen Mijn vaderland.
Foto door Netty van der Sluis
Paul Alexander
Paul Alexander (Haarlem, 1967) is schrijver en journalist. Hij publiceert al een kleine drie decennia over Rusland en Oekraïne – van kozakken te paard en leiders in hun bunkers tot schrijvers in de frontlinie en dissidenten in de Goelag. Hij schreef de roman Grafschrift van oom Remmelt en dook met De geschiedenis van mijn nieuwsgierigheid in zijn eigen familiegeschiedenis.
Mahmoud Darwish
Mahmoud Darwish (1941-2008) was een meermaals bekroonde Palestijns dichter en schrijver. Hij publiceerde meer dan dertig gedichtenbundels en acht prozawerken. In Nederlandse vertaling verscheen jaren geleden onder andere Herinnering om te vergeten en de dichtbundels Staat van beleg en Waarom heb je het paard alleen gelaten. In 2004 ontving Darwish de Grote Prins Claus Prijs voor zijn oeuvre. Zijn werk werd in meer dan twintig talen vertaald.
Foto door Amer Shomali.
Tezer Özlü
Tezer Özlü (1943-1986) was een Turkse auteur en vertaler. Over haar tijd in verschillende psychiatrische inrichtingen, in de periode 1967-1972, schreef ze haar debuutroman De kille nachten van de jeugd (1980). In 1983 verscheen haar tweede roman, Reis naar de rand van het leven.
Bertolt Brecht
Bertolt Brecht (1898-1956) was een sterk politiek geëngageerde Duitse dichter, schrijver, toneelregisseur en literatuurcriticus. Hij wordt gezien als de grondlegger van het episch theater en is beroemd om werken als de Driestuiversopera. Gerrit Kouwenaar vertaalde enkele van zijn theaterstukken naar het Nederlands, waaronder Leven van Galilei en Moeder Courage en haar kinderen. In 1933 vluchtte Brecht uit Duitsland en kwam na omzwervingen in de Verenigde Staten terecht. Hier zou hij later vervolgd worden wegens on-Amerikaanse activiteiten, waarna hij in 1949 vertrok naar Oost-Berlijn. Hij publiceerde Een gesprek tussen vluchtelingen in 1943; nooit eerder werd deze roman naar het Nederlands vertaald.
Amer Almassri
Amer Almassri publiceerde drie verhalenbundels en een roman. Hij is in 1995 geboren in Khan Younis, en studeerde civiele techniek. Momenteel woont hij in Turkije.
Andreas Latzko
Andreas Latzko (Boedapest, 1876 – Amsterdam, 1943) was een Oostenrijks-Hongaarse schrijver. In 1915 ging de overtuigde pacifist vrijwillig naar het front om met autoriteit tegen de oorlog te kunnen schrijven. In 1916 stortte hij aan het Isonzofront fysiek en mentaal in en kwam ter genezing naar Davos. Daar schreef hij zijn bekendste werk Mensen in de oorlog. In 1920 verhuisde hij naar Salzburg, waar hij goed bevriend raakte met Stefan Zweig. In 1931 verhuisde hij met zijn vrouw en zoon naar Amsterdam, waar hij tot zijn dood (door ziekte) leefde.
Erella Grassiani
Erella Grassiani is geboren in het noorden van Israël en verhuisde op haar vijfde naar Nederland. Ze is medeoprichter en bestuurslid van gate48, een organisatie van kritische Israëli’s in Nederland, en werkt als universitair hoofddocent aan de afdeling antropologie van de Universiteit van Amsterdam. Ze is gespecialiseerd in militarisering en veiligheid in Israël/Palestina en doet onderzoek naar de Israëlische veiligheidsindustrie en milities en naar de manieren waarop bomen en bossen worden gebruikt voor nationalistische doeleinden.
Waguih Ghali
Waguih Ghali (192(?) – 1969) was een Egyptische schrijver die faam verwierf werd met zijn enige roman, Bier in de snookerclub uit 1964. Uit angst voor vervolging om zijn politieke opvattingen, bracht hij zijn leven in armoede door in Europees ballingschap. Hij overleed op 5 januari 1969 aan een overdosis slaappillen, die hij tien dagen eerder ingenomen had. Zijn roman was recent uitgegeven in Penguin’s Contemporary Writers Series en met gejuich ontvangen.
Perhat Tursun
Perhat Tursun (1969) is een vooraanstaande Oeigoerse schrijver en denker. Hij publiceerde talloze korte verhalen en gedichten, evenals drie romans. In 2018 werd hij door de Chinese autoriteiten gearresteerd en kreeg hij naar verluidt zestien jaar gevangenisstraf. Sindsdien is er niets meer van hem vernomen.
Sadegh Hedayat
Sadegh Hedayat (1903, Teheran) werd in een hoogopgeleide, aristocratische familie geboren, waardoor hij toegang had tot goed onderwijs. Hij kwam in contact met de Franse literatuur door naar een katholieke school te gaan. Samen met een aantal andere studenten ontving hij in 1925 na de middelbare school een beurs om in Europa te studeren. In eerste instantie kwam hij in Gent terecht voor een ingenieursstudie, maar dat was slechts van korte duur. Hij probeerde het nog een aantal keer aan andere instituten – het vakgebied was immers voor voorwaarde verbonden aan zijn studiebeurs – maar uiteindelijk kreeg hij toch toestemming om Franse letterkunde te studeren. Hij schreef tijdens zijn verblijf meerdere essays, onder andere over vegetarisme en een aanklacht over wreedheid tegen dieren – hij was sinds jonge leeftijd om principiële redenen vegetariër – maar zijn bekendste werk, De blinde uil, publiceerde hij later pas tijdens een verblijf in Bombay. Hedayat leed aan depressies en in 1951 pleegde hij zelfmoord in Parijs. Hij ligt begraven op Père Lachaise.
Fadhma Aïth Mansour Amrouche
Judith Neurink
Judit Neurink (1957) is al bijna dertig jaar journalist. Ze schrijft onder andere voor Trouw en De Standaard. Sinds 2008 woont ze grotendeels in Iraaks Koerdistan. In 2009 verscheen haar debuutroman De bange stad. Twee jaar later verscheen Mijn Iraakse familie.
Ahmed Bouanani
Schrijver, dichter, illustrator en filmmaker Ahmed Bouanani (1938-2011) was een sleutelfiguur in de Marokkaanse literaire en artistieke scène. De kliniek verscheen voor het eerst in 1990. Het raakte in de vergetelheid tot het opnieuw werd gepubliceerd in Frankrijk en Marokko, wat leidde tot grote lovende kritieken in 2012. In 2016 werd het vertaald naar het Arabisch en in 2018 naar het Engels.
Şaban Ol
Şaban Ol (Turkije, 1962) is acteur, regisseur en dichter. In 1978 emigreerde hij naar Nederland. Hier volgde hij onder andere een regieopleiding. In 2000 richtte hij Theater RAST op, tegenwoordig het huisgezelschap van Podium Mozaïek in Amsterdam-West. Naast zijn werk als regisseur, schrijft en vertaalt Ol ook toneelteksten. Hij publiceerde een aantal dichtbundels in het Turks. De laatste voorstelling is zijn debuutroman.
Jan Keulen
Jan Keulen (1950) woonde langdurig in de Arabische wereld. Hij was correspondent in Beiroet en werkte later als journalist in Caïro en Amman voor de Volkskrant, De Standaard en nieuwsrubrieken van de vara-radio, kro en nos. De afgelopen twintig jaar was Keulen vaak in het Midden-Oosten als docent journalistiek en werkzaam voor persvrijheidsorganisaties. Van 2011 tot en met 2014 woonde en werkte hij in Qatar.
Albert Cossery
Albert Cossery (1913-2008) schreef in het Frans, maar dacht in het Arabisch. Hij heeft zichzelf altijd nadrukkelijk beschouwd als een Egyptisch schrijver. Hij heeft nooit een Frans paspoort willen aanvragen. Zijn stijl wordt gekenmerkt door de spanning tussen de compacte syntaxis en de rake adjectieven van de verhalende passages afgewisseld met levendige dialogen. Cossery is altijd zeer kritisch geweest op zijn eigen zinnen: ieder woord doet ertoe.
Yambo Ouologuem
Nadat Yambo Ouologuem, in 1940 geboren in Bandiagara, Mali, een universitair pad heeft bewandeld in Frankrijk, verschijnt in 1968 van zijn hand De onvermijdelijkheid van geweld, in 1969 gevolgd door Lettre à la France nègre en Les mille et une bibles du sexe. Gekwetst door de aanvallen waarvan zijn werk het doelwit is, trekt hij zich terug in zijn geboortestreek en hult zich in stilte. Hij overlijdt in oktober 2017.
Mustafa Khalifa
Mustafa Khalifa (Jarabulus, Syrië, 1948) belandde in zijn jeugd tweemaal in de gevangenis in Aleppo door zijn politiek activisme. Na zijn vrijlating studeerde hij kunst en film in Frankrijk, maar na terugkeer uit Parijs werd hij opnieuw gearresteerd op het vliegveld van Damascus. Tussen 1982 en 1994 werd hij zonder berechting van gevangenis naar gevangenis verplaatst. De schelp, zijn eerste roman, verscheen in 2008. Hij schreef deze ‘gevangenisroman’ al tijdens zijn gevangenschap in zijn hoofd, onthield de tekst zin na zin, en legde het verhaal pas na zijn vrijlating vast op papier. Hij beschouwt de roman zelf als een getuigenis.
Tahar Djaout
Tahar Djaout werd in 1954 geboren te Oulkhou in Algerije. Na zijn studie wiskunde werkte hij als journalist, dichter en schrijver. In 1993 werd hij door fundamentalisten voor zijn huis doodgeschoten. Hij was daarmee een van de eerste intellectuelen die slachtoffer werden van de Algerijnse burgeroorlog.
Ali Bader
Ali Bader (1979) is geboren in Bagdad, waar hij westerse filosofie en Franse letterkunde studeerde, woont momenteel in Brussel en is de auteur van dertien romans, meerdere poëziebundels, essaybundels en theaterstukken. Hij is een unieke stem in de Arabische literatuur. Twee van zijn romans werden genomineerd voor de Arab Booker Prize. Bader graaft diep in de culturele en intellectuele tradities en recente wereldgeschiedenis om bloot te leggen waarom en hoe we geworden zijn wie we zijn, met een focus op het Irak van nu, waarbij hij geen enkel stijlmiddel schuwt.
Evert Ruivenkamp
Evert Ruivenkamp was van de ongeveer 650 Nederlanders die tussen 1936 en 1939 aan de strijd in het door de burgeroorlog geteisterde Spanje deelnamen, voor zover bekend de enige die een dagboek bijhield.
Nadat Duitsland Nederland binnenviel ging Ruivenkamp bij het verzet. In 1943 werd hij opgepakt en gefusilleerd. Zijn dagboek overleefde de oorlog wonderwel en werd in 2019 teruggevonden in het nachtkastje van zijn dan net overleden oudste zuster.
Mahmoud Jouda (1985) is psycholoog en schrijver. Hij werkt als journalist en schrijft korte verhalen en romans. Een tuin voor verloren benen is zijn tweede roman. In maart 2024 vluchtte hij met zijn familie vanuit de Gazastrook naar Egypte.
Willem Bruls
Willem Bruls schrijft al dertig jaar over muziek. Hij publiceerde boeken over opera en oriëntalisme en over de muziekcultuur van Venetië. Oriënt en oriëntalisme spelen een belangrijke rol in zijn werkzaamheden als auteur en theatermaker. Hij werkte onder andere met de Iraanse kunstenares Shirin Neshat aan een voorstelling over Shakespeares Tempest. Voor de Zuid-Afrikaanse componist Richard van Schoor schreef hij het libretto voor de opera Alp Arslan, die zich eveneens afspeelt in Aleppo. Verder werkt hij als dramaturg op het gebied van muziektheater en dans.
Jan van Waveren
Jan van Waveren (1928-2011) was een van Nederlands grootste muziekimpresario’s en voorvechter van de klassieke kamermuziek. Eer de haan kraait… verscheen in 1969 bij Paris, onder het pseudoniem Jan Varenne.
Adalet Ağaoğlu
Adalet Ağaoğlu (1929) is een van de belangrijkste moderne auteurs in Turkije. Met Gaan liggen om te sterven (1973) debuteerde ze als romanschrijfster. Ağaoğlu schreef daarnaast onder andere korte verhalen, toneelstukken en hoorspelen. Haar werk, waarvoor ze meerdere prijzen ontving, toont een grote belangstelling voor maatschappelijke thema’s en theater, en een groot gevoel voor humor.
Asis Aynan
Asis Aynan (1980) is schrijver, columnist en docent. Hij debuteerde in 2007 met het autobiografische Veldslag en andere herinneringen.In 2010 volgde Ik, Driss, over een liefdesrelatie tussen een Marokaanse gastarbeider en een Nederlandse, dat tot hoorspel en musical is bewerkt en dat hijs amen schreef met Hassan Bahara. Aynan schrijft columns voor het tijdschrift ZemZemen Folia Magazineen is de bedenker van de Berberbibliotheek en het gastarbeidersmonument. In 2011 werd hij genomineerd voor de Amsterdamprijs voor de Kunst.
Stanislav Aseyev
Stanislav Aseyev schreef drie jaar lang vanuit Donetsk onder het pseudoniem Stanislav Vasien over het leven onder bezetting. In mei 2017 achterhaalden de rebellen zijn identiteit. Hij werd gearresteerd wegens ‘extremisme’ en ‘spionage’. Na anderhalve maand in de kelder van het ‘ministerie van Staatsveiligheid’ werd hij overgeplaatst naar het kamp Isolatie. Zijn verdwijning leidde tot de nodige publiciteit. Aseyev kwam in december 2019, na bijna duizend dagen, vrij bij een grote gevangenenruil.
Sietske de Boer
Sietske de Boer is arabist en journalist en werkte als correspondent voor verschillende Nederlandse media in Marokko. Van haar hand verschenen Jaren van lood, Het volk van Abdelkrim en Marokkaan in Nederland, Hollander in Marokko.
Mouloud Mammeri
De Algerijnse schrijver Mouloud Mammeri werd geboren in 1917 in het Kabylische bergdorp Taourirt Moussa en overleed in 1989 bij een auto-ongeluk, op de terugweg van een door hem georganiseerd colloquium in Marokko. Volgens sommigen was dat ongeluk een door de Algerijnse regering georganiseerde moordaanslag, die een eind moest maken aan Mammeri’s gedreven strijd voor de Berbers. Want naast schrijver en docent was Mammeri bovenal een groot voorvechter van de Berbercultuur en -taal. Mammeri bracht zijn leven grotendeels door in Algerije, maar ook in Frankrijk (tijdens de Algerijnse Onafhankelijkheidsoorlog) en Marokko.
Lamia Makkadam
De Nederlandse dichter Lamia Makaddam is afkomstig uit Tunesië. Daar studeerde ze Arabische taal en letterkunde. Ze publiceerde drie dichtbundels in het Arabisch en won in 2000 de El Hizjra literatuurprijs. Naast dichter is ze journalist en vertaler. Zo vertaalde ze onder andere Jij zegt het van Connie Palmen en Malva van Hagar Peeters. Je zult me vinden in elk woord dat ik schrijf is haar eerste bundel die naar het Nederlands is vertaald.
Mohammed Mrabet
Mohammed Mrabet (1936) groeide op in Tanger. Hij is schilder en verhalenverteller, én analfabeet. Begin jaren zestig ontmoette hij de Amerikaanse auteur Paul Bowles, die onder de indruk was van zijn verhalen en besloot ze op band op te nemen, te vertalen en te publiceren. Liefde met een lok haar verscheen oorspronkelijk in 1967 onder de titel Love With a Few Hairs. Het was Mrabets debuutroman.
Hassan Blasim
Hassan Blasim (Irak, 1973) is schrijver en filmmaker. Hij studeerde filmwetenschappen in Bagdad. In 1998 vertrok hij naar Iraaks-Koerdistan, waar hij films bleef maken, maar onder een pseudoniem omdat hij vreesde voor de veiligheid van zijn familie onder het regime van Saddam Hoessein. Een jaar later verliet hij Irak en reisde als illegale immigrant door Iran, Turkije, Bulgarije, Hongarije tot hij zich uiteindelijk in 2004 in Finland kon vestigen, waar hij nu woont en werkt. Hij wordt bejubeld om hoe hij de onbevattelijke werkelijkheid van oorlog direct, rauw, met zwarte humor en buitengewone verbeeldingskracht zowel op de pagina als voor een publiek weet over te brengen. Zijn verhalenbundels zijn meermaals bekroond en verschenen in meer dan twintig landen.
Ghassan Kanafani
Ghassan Kanafani werd in 1936 geboren in Akka. In 1948 vluchtte zijn familie naar Libanon en vestigde zich uiteindelijk in Syrië. Kanafani was leraar, journalist en schrijver. Daarnaast was hij actief in het Palestijnse verzet. Tot zijn dood in 1972 was hij woordvoerder van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP), van George Habash.
Kanafani geldt als de pionier van de Palestijnse verzetsliteratuur.
Ishaq Musa al-Husseini
Ishaq Musa al-Husseini was een Palestijnse geleerde, criticus, filoloog en vertaler. Hij werd in 1904 geboren in Jeruzalem, in een traditioneel, religieus nationalistisch gezin. Na zijn middelbare schoolopleiding studeerde en werkte hij in Caïro, Londen en Göttingen, waarna hij (in 1934) terugkeerde naar Jeruzalem. In 1948 vluchtte hij (als gevolg van de verdrijving van de Palestijnen tijdens de Nakba) naar Aleppo. Daarna vestigde hij zich in Beiroet en Caïro. In 1973 besloot hij terug te keren naar Jeruzalem, waar hij op 17 december 1990 op zesentachtigjarige leeftijd overleed.
Fatena Al-Ghorra
Fatena Al-Ghorra is geboren in de Gazastrook. Ze wordt algemeen beschouwd als één van de meest beloftevolle Palestijnse dichters. Sinds ze in 2009 op de vlucht sloeg voor Hamas, woont en werkt ze in Antwerpen. De vertellende en handelende ‘ik’ van Al-Ghorra neemt echter geen afstand van de ervaring van diepe pijn en de vervreemding van het Palestijnse individu.
In Gaza werkte ze als radiomaker voor het nieuwsagentschap Wafa. Ze publiceerde vier dichtbundels sinds 2000, waaronder Ellay dat in het Spaans werd uitgegeven en Gods bedrog, in het Italiaans vertaald en later ook in Libanon gepubliceerd. Ze is een graag geziene gast op internationale literatuurfestivals. In 2012 won ze de El Hizjraprijs voor poëzie. Ook is ze de drijvende kracht achter de succesvolle ‘Fatena’s Poetry Salon’.
Linda Polman
Onderzoeksjournalist Linda Polman schreef in 2008 het geruchtmakende De Crisiskaravaan, over de duistere achterkant van de internationale humanitaire hulpoperaties in oorlogsgebieden. Ze maakte internationale furore met haar boek, het verscheen in tien landen. Ze is ook auteur van het veel geprezen ‘k Zag Twee Beren, over de VN-vredesmissies in Rwanda, Somalië en Haïti. Ze woonde en werkte vele jaren als freelance correspondent in o.m. West-Afrika. Ze publiceerde onder meer in De Groene Amsterdammer, de Volkskrant, NRC Handelsblad, The Guardian en Granta en heeft columns in De Militaire Spectator en Wordt Vervolgd.
Firoozeh Farjadnia
Firoozeh Farjadnia (1970) is geboren en getogen in de Koerdische streek Kermanshah in Iran. Ze vluchtte in 1995 naar Nederland, volgde een opleiding Bouwkunde in Rotterdam en is nu werkzaam bij een architectenbureau. Sinds haar veertiende schrijft ze gedichten, columns en korte verhalen. Postvogel is haar debuutroman.
Behrouz Boochani
Behrouz Boochani studeerde af aan de Tarbiat Maollem Universiteit en de Tarbiat Modares Universiteit, beide in Teheran; hij bezit een master in politieke wetenschap, politieke geografie en geopolitiek. Hij is een Koerdisch-Iraanse schrijver, journalist, wetenschapper, cultureel pleitbezorger en filmmaker. Boochani was schrijver voor het Koerdische taaltijdschrift Werya; is erelid van pen International; winnaar van een Amnesty International Australia 2017 Media Award, de Diaspora Symposium Social Justice Award, de Liberty Victoria 2018 Empty Chair Award, en de Anna Politkovskaya Award voor journalistiek; en hij is niet-inwonende Visiting Scholar aan het Sydney Asia Pacific Migration Centre (SAPMiC), Universiteit van Sydney. Hij publiceert regelmatig in The Guardian, en schrijft ook in The Saturday Paper, Huffington Post, New Matilde, The Financial Times en de Sydney Morning Herald. Samen met Arash Kamali Sarvestani maakte hij in 2017 de documentaire Chauka, Please Tell Us the Time.
Foto door Ashley Gilbertson
Robert Schuit
Robert Schuit: lengte: 186 cm, gewicht: 89 kilo, kleur ogen: blauw, kleur haar: blond, schoenmaat: 43, geboortedatum: 19-12-1978, woonplaats: Woerden